ระเด่นลันได by พระมหามนตรี

ระเด่นลันได  ระเด่นลันได วรรณกรรมล้อเลียนสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น เป็นเรื่องราวของแขกขอทานผู้หนึ่ง ซึ่งผู้แต่งนํามาเขียนล้อเลียนอย่างสนุกสนาน  บทละครเรื่อง ระเด่นลันได เป็นคำประพันธ์ประเภทกลอนบทละครที่พระมหามนตรี แต่งขึ้น ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณคดีล้อเลียนเล่มแรกของไทยที่เป็นเลิศในด้าน สำนวนและฝีปากการประพันธ์

คำอธิบายเนื้อเรื่อง ระเด่นลันไดเป็นตัวละครในบทละครเรื่องระเด่นลันได เป็นขอทานอาศัยอยู่แถวตลาดเสาชิงช้าหน้าโบสถ์พราหมณ์ ไปที่ใดระเด่นลันไดก็จะสีซอขอข้าวสารอาหารแห้งเลี้ยงชีวิต  บทละครเรื่องระเด่นลันได เกิดขึ้นในยุคสมัยรัชกาลที่ 3 ประพันธ์โดยพระมหามนตรี เรื่องระเด่นลันไดมีที่มาจากเหตุการณ์จริง บุคคลจริงและสถานที่จริง

บทละครเรื่องระเด่นลันได เป็นคำประพันธ์ของ พระมหามนตรี ซึ่งแต่งขึ้นในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ คำประพันธ์แต่งเป็นรูปแบบกลอนสุภาพ  ระเด่นลันได อยู่ปราสาทเสาคอดยอดด้วนกำแพงแก้วแล้วด้วยเรียวหนามมีทหารหอนเห่าเฝ้าโมงยาม คอยปราบปรามประจามิตรที่คิดร้าย ผู้เขียน อุทัย ไชยานนท์ สำนักพิมพ์ สำนักพิมพ์แสงดาวsaengdao